Στο πεδίο μερικές φορές γινόμαστε μέτοχοι σε δύσκολες καταστάσεις.Στην παρακάτω φωτογραφία από τον Όλυμπο,η αγελάδα προσπαθεί να βοηθήσει το νεογέννητο μοσχαράκι της να σταθεί στα πόδια του, χωρίς επιτυχία
Αφού μετακινήθηκε για ένα δυο μέτρα και έκανε πως τρώει μια τούφα χόρτα ήρθε κοντά στο μοσχαράκι και άρχισε να το σπρώχνει με την μουσούδα της.Αυτό παραδομένο στην άβυσσο κατρακύλησε άτσαλα και μας γκρέμισε όλα αυτά τα ωραία θεωρητικά για την τροφική αλυσίδα κλπ κλπ. Η συζήτηση πήγε στο πως και αν θα ένοιωθε η αγελάδα, για το πως είναι να κουβαλάς το ζωντανό μέσα σου τόσο καιρό και να το βλέπεις άψυχο μπροστά σου. Τότε σκεφτήκαμε και το μεγάλο αρπακτικό που λέγεται Χρυσαετός και πως αν υπήρχε στον Όλυμπο θα έβρισκε γρήγορα το νεκρό ζώο, για να τραφεί και να συνεχίσει αυτό την ζωή.
Μετά από 2 περίπου χλμ εμφανίστηκε ένα μεγάλο αρπακτικό και μας αναστάτωσε. Η αναστάτωση και η αγωνία μετατραπήκανε σε χαρά όταν καταλάβαμε ότι πρόκειται για τον βασιλιά των αρπακτικών κατ' εμέ, για τον δυνατό και υπέροχο Χρυσαετό.
Μας άφησε για λίγο να τον θαυμάσουμε και έπειτα χάθηκε σε μια πλαγιά.Ακολούθησα τρέχοντας για να δώ προς τα πού θα φύγει αλλά δεν τα κατάφερα.Προτού γυρίσω πίσω άκουσα έναν ενοχλημένο κόρακα να αναγκάζεται σε φυγή και να αφήνει το φαγητό του.Ο συνειρμός ότι τον έχει διώξει ο Χρυσαετός αποδείχτηκε σωστός.Ξαναέψαξα στην πλαγιά και βρήκα ένα Χρυσαετό να
τρέφεται με τα υπολείμματα από το χθεσινό, 2ο μοσχαράκι στην ίδια περιοχή, που δεν τα κατάφερε.
Μετά απο λίγο άνοιξε τις μεγαλοπρεπείς και δυνατές φτερούγες του και χάθηκε στον ορίζοντα.Ήταν η 2η μόλις καταγραφή για μένα στον Όλυμπο, τα τελευταία χρόνια.
Ως την επόμενη συνάντηση...
No comments:
Post a Comment