Τα "ελεύθερα" για φωτογραφικές περιπέτειες διήμερα, για εμάς που έχουμε οικογένεια είναι σπάνια.
Μέσα Ιούλη λοιπόν, ένα Σάββατο απόγευμα, γύρω στις 18:00 βρέθηκα στα 1.400 μ. υψόμετρο με τα φωτογραφικά μου, τον φακό κεφαλής & διάθεση για αναζήτηση άγνωστων διαδρομών σε μένα στο αγαπημένο μας βουνό.
Τα ζεστά χρώματα την ώρα που δύει ο ήλιος είναι πάντοτε μια μικρή παγίδα για να "κολλήσεις" στο σημείο που έχει φωτογραφικό ενδιαφέρον & να βγεις εκτός χρόνου στο μονοπάτι.
Από την άλλη... είναι μια ευκαιρία να βρεθείς σε μέρη, ώρες που δεν το συνηθίζεις.Να δεις πλαγιές & βράχινους όγκους με σκιές που άλλοτε τους αγριεύουν & άλλοτε τους γαληνεύουν...
να κάνεις μια μεγάλη στάση λίγο πριν τα μεσάνυχτα σε μια πλαγιά χωρίς φώτα, να δεις κάτω την πόλη & να σκεφτείς αν έχεις φωτογραφίσει νυχτερινό απ' αυτήν τη γωνία.
Τέλος, τις πρώτες πρωινές ώρες να φτάσεις στο Οροπέδιο των Μουσών. Μετά από δυο γουλιές κρασί & αφού κρυφακούσεις γέλια & πειράγματα & ψιλοζηλέψεις την ανεμελιά των νέων ανθρώπων...
να "στήσεις" την ματιά σου & να αφουγκραστείς τη νύχτα...
& παρόλο που γνωρίζεις ότι αυτό που είδες δεν μεταφέρεται απόλυτα στις φωτογραφίες, να προσπαθήσεις να το μοιραστείς με τους συνανθρώπους σου!
No comments:
Post a Comment